Zamek z dwoma przeciwległymi bramami i głęboką fosą został założony przed ród Vítkovców w drugiej połowie XIII w. Do zamkowych fortyfikacji przylegały mury miejskie, chroniące mieszkańców pobliskiego miasteczka. W czasach Rožmberków w monumentalną wieżę zamkowa uderzyła błyskawica, która spowodowała wybuch prochu strzelniczego. W wyniku prac włoskiego budowniczego Antonia Canevalle zamek został za panowania ostatniego Rožmberka Petra Voka wyremontowany. W 1620 r. Nové Hrady przeszły w ręce hrabiego Karla Bonaventura Buquoy, a tereny te należały do tego rodu aż do 1945 r. Po dobudowaniu klasycystycznego pałacu w 1806 r. stary zamek pełnił tylko funkcje administracyjne i stopniowo niszczał. W latach 80. XX w. przeszedł gruntowną odbudowę. W chwili obecnej oferuje zwiedzanie buquoyskich wnętrz z wieloma portretami rodowymi i pamiątkami wojennej sławy rodu. Trasa zwiedzania „Mieszkanie urzędnika“ przybliża mieszczański sposób życia na przełomie XIX i XX w, można ją zwiedzać przez cały rok. Pod zamkiem rozciąga się park krajobrazowy Dolina Tereziino z romantycznymi budowlami i sztucznym wodospadem.
Ciekawostka:
W Nových Hradach zobaczyć można z jedną z największych murowanych fos na czeskich zamkach. Wysokość ściany fosy wynosi od 9,5 do 15 m. Zewnętrzna strona fosy ma 373 m, wewnętrzna o ok. 100 m mniej. Pomimo tego, że XVII w. fortyfikacje zamkowe, w tym także fosa, straciły na znaczeniu wojskowym, fosa była dalej utrzymywana i wykorzystywana np. do hodowli jeleni i danieli.