Niegdyś królewski zamek, górujący nad taflą zbiornika Orlík, jest często przezywany królem czeskich zamków i słusznie uznawany za klejnot czeskiej wczesnogotyckiej architektury. Pierwsze pisemne wzmianki pochodzą z 1234 r., ale bardzo prawdopodobne jest, że powstał trochę wcześniej. Czescy królowie często wybierali go jako miejsce do odpoczynku i do przechowywania czeskich klejnotów koronacyjnych. Wewnętrzny pałac królewski, z nietypowym pięciokątnym dziedzińcem, z arkadami na parterze i na piętrze oraz z bogatymi zdobieniami królewskich komnat oraz arkad, był otoczony przez zespół ochronnych murów zamkowych i bram. Po wymarciu rodu Przemyślidów był kilkakrotnie dawany pod zastaw. Znalazł się w rękach silnego rodu Rožmberków, ale kolejny okres rozkwitu przyszedł, kiedy stał się majątkiem Švamberków, za których panowania został przebudowany i bogato ozdobiony. Eggenbergowie oraz później także Schwarzenbergowie wykorzystywali zamek jako centrum administracyjne swoich posiadłości. Zamek niszczał, a jego część była zrujnowana. Dzisiaj turyści mogą bez ograniczeń zwiedzać piwnice i piętro pałacu królewskiego, podziwiać późnogotycką malowaną kaplicę z ołtarzem Mistrza Zvíkovskiego Opłakiwania, a z wieży spoglądać na zbieg rzeki Wełtawy i Otavy u stóp zamku.
Ciekawostka:
Najstarszy dochowany budynek na terenie zamku to Wieża Bulwiasta, która powstała około 1230 r. Stoi na planie kwadratu, ma 20 m wysokości i mury o grubości 3,5 m. Jej charakterystyczny kształt tworzy 44 warstw wstępnie obrobionych prostopadłościanów – bulw.